Urmond was ooit eeuwenlang een belangrijke handelsplaats aan de Maas met een haven, kade, omwalling, poorten en een op de handel afgestemde huizenbouw aan de Maas. In de 20e eeuw zorgde de steenkoolontginning van de Staatsmijn Maurits voor een fikse bodemverzakking in Oud-Urmond. Als gevolg daarvan kregen de huizen in de Maasstraat, De Bath en de Kloosterstraat te maken met binnenstromend Maaswater. Woningen werden op den duur zodanig aangetast dat ze na 1950 helaas moesten worden afgebroken. Zonde, omdat aldus een belangrijk historisch deel van Oud-Urmond verdween en een ander uiterlijk kreeg.